เมื่อหลวงพ่อสายทอง อายุย่าง ๓๕ ปี จึงได้ตัดสินใจออกบวช กับ หลวงปู่ศรี มหาวีโร
ครั้นพอเร่งบำเพ็ญเพียรภาวนาหนักๆ เข้า ก็ได้ปรากฏรูปนิมิต หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต มาเทศน์ให้หลวงพ่อสายทอง เตชะธัมโม ได้ฟัง ในเรื่องต่างๆ โดยมีใจความว่า
“ในบรรดาลูกศิษย์ที่ถอดแบบถือปฏิปาทาที่เราปฏิบัติเป็นต้นแบบได้จริงๆ ก็คือท่าน มหาบัว (ญาณสัมปันโน) และเธอจะคิดว่าเธอจะเป็นพระแบบใด จะเอาแบบครูบาอาจารย์ได้ไหม เธอจะเป็นพระแบบใด ให้ไปจับดูที่วัดป่าบ้านตาด เธอจะเป็นพระแบบใด ก็ให้ไปเลือกดูเอาเป็นตัวอย่างนั่นคือตลาดแบบวิถีการเดินปฏิบัติเอามรรคผล นิพพาน อยู่นั่นขอเธอจงไปศึกษาดูเอา เป็นตัวอย่าง”
ขณะที่ท่านหลวงพ่อสายทอง ได้ฟังท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ที่ท่านมีเมตตามาอบรมให้ทราบทางนิมิต จึงเกิดความสลดสังเวชตนและน้อยใจว่า ตนมีวาสนาน้อยตาหูใจก็มีอยู่อย่างท่าน แต่ไม่สามารถเป็นอย่างท่านได้ ทั้งเกิดความปีติทั้งเกิดความน้อยใจเสียใจ ทั้งหัวเราะทั้งร้องไห้ เป็นไปในเวลาเดียวกัน แต่การร้องไห้ได้พยายามเก็บไว้ในส่วนลึก ไม่กล้าแสดงออกอย่างเปิดเผย คำสัมโมทนียกถาธรรมที่หลวงพ่อสายทอง รับฟังจากคำสัมโมทนียกถาธรรมที่หลวงปู่มั่นนั้นเป็นธรรมคำจับใจไพเราะมาก ยากที่จะหาคำพูดในโลกมาเทียบให้เสมอเหมือนได้
พระอรหันต์ทุกประเภทเป็นบุคคลประเสริฐอัศจรรย์ทั้งแก่ตนและแก่โลก ทั้งสาม มีมนุษย์เทวดาเป็นต้น จะปรากฎขึ้นในโลกแต่ละองค์ล้วนเป็นของยากลำบากมาก ไม่เป็นสิ่งจะผุดขึ้นได้อย่างง่ายดายเลย ความเป็นอยู่แห่งชีวิตของพระอรหันต์ทั้งหลายก็ผิดจากความเป็นอยู่ของโลก เพราะมีชีวิตอันสดชื่นด้วยธรรมแม้ร่างกายจะเป็นสมมติเหมือนโลกทั่วๆ ไป แต่ใจผู้ครองร่างเป็นของบริสุทธิ์ จึงทำให้ทุกส่วนในร่างกายสดชื่นไปตาม ในจำนวนพระอรหันต์ทั้งหลายที่ได้ทำความพยายามกลั่นกรองเชื้อแห่งภพออกจากใจจนหมดสิ้นไป ได้กลายเป็นบุคคลไม่มีภพชาติขึ้นมาที่ใจ ให้โลกได้กราบไหว้บูชาเป็นขวัญตาขวัญใจ เพราะไม่มีบ่อยครั้งนักที่บุคคลประเภทนี้จะอุบัติเนื่องจากเป็นความอุบัติยากทั้งๆ ที่ใครก็อยากเป็น แต่ความอยากไม่อำนวยดังนั้นโลกแม้จะเกิดมาในท่ามกลางที่พึ่งมีพ่อแม่ญาติวงศ์เป็นต้นก็ตาม แต่ที่พึ่งเพื่อเกาะเพื่อยึดทางใจอันเป็นที่พึ่งสำคัญนั้น โลกยังไม่ค่อยมีกันเลย สัตว์โลกเกิดมาอย่างเคว้งคว้างถ่วงตนอยู่เปล่าๆ มีจำนวนมากต่อมากเหลือหูเหลือตาจะพรรณนานับอ่านได้
พระอรหันต์อุบัติตรัสรูขึ้นแต่ละองค์จึงเป็นของอัศจรรย์และทำประโยชน์แก่โลกทั้งสามได้มาก หลวงปู่มั่นก็ปรากฏว่าท่านทำประโยชน์แก่มนุษย์ เทวดา อินทร์ พรหมได้อย่างกว้างขวางมากมายเพราะท่านบรรลุถึงความบริสุทธิ์ และแตกฉานทางภาษาใจซึ่งเป็นภาษาสำคัญกว่าภาษาใดๆ ในโลกทั้งสาม พระพุทธเจ้าทุกพระองค์และพระอรหันต์บางประเภทต้องใช้ภาษาใจช่วยทำประโยชน์แก่โลก เพราะภาษาใจเป็นภาษากลางของสัตว์โลก
หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ได้เมตตามาเตือนให้สติแก่หลวงพ่อสายทอง เตชะธัมโม ให้ไปนำแบบปฏิบัติมรรคผลที่ดำเนินเป็นอริยะประเพณี ของพระอรหันต์ผู้สร้างประโยชน์แก่ชาวโลกให้ประจักษ์ ถึงธรรมเมตตาอันเป็นสรณะค้ำจุนโลก ให้งดงาม
หลวงพ่อสายทอง เตชะธัมโม พยายามศึกษาวิถีปฏิบัติ ปฏิทา หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน ถึงการสงเคราะห์โลก ในด้านต่างๆ ทั้งทางรูปธรรม นามธรรม ทั้งที่ปรากฏสู่สายตาชาวโลกมีมากมายนับมิถ้วน สิ่งใดอันจะยังประโยชน์แก่ชาวโลกได้หลวงพ่อสายทอง มิเคยชักช้าในการดำเนิน